In Oktober 1987 verscheen de eerste 'de Helling, tijdschrift voor linkse politiek'. Op 7 oktober vierde tijdschrift de Helling haar 30-jarig bestaan met een feestelijk jubileumsymposium. Hierbij werden gerenommeerde sprekers uitgenodigd om vooruit te kijken en invulling te geven aan thema's die de toekomstagenda van links moeten kleuren. Judith Bokhove, de fractievoorzitter en lijsttrekker van GroenLinks Rotterdam droeg een column voor over uitsluiting en inclusiviteit:
Vandaag is, hoewel regenachtig, een heuglijke dag, We vieren deze zaterdag het 30 jarig bestaan van de Helling.
Zaterdag precies een week geleden. Thierry Baudet kwam naar Rotterdam om zijn alliantie met Leefbaar Rotterdam te beklinken. Zijn Forum voor Democratie en Leefbaar trekken samen op voor de gemeenteraadsverkiezingen 2018. Het AD kopte die ochtend zijn quote: 'Veel van Rotterdam is lelijk'. Baudet doelde op de grote hoeveelheid nieuwbouw in het centrum die in meer of mindere mate geslaagd was.
Als geboren en getogen Rotterdammer kan ik u vertellen dat zo’n opmerking niet in goede aarde valt. Het is immers aan Rotterdammers voorbehouden te klagen over hun stad. Van een ander kunnen we dat niet horen. Maar het meest schrijnende was voor velen toch wel het gebrek aan historisch besef… Een bombardement maakte plots een einde aan een eerst zo’n levendige binnenstad, er is de laatste 70 jaar niet voor niets zoveel gebouwd in het centrum.
En ook Wilders liet zich vorig weekend niet onbetuigd: 'Wat een enorme angsthaas en plucheplakker is die Eerdmans, het wordt tijd voor een stevig anti-islamgeluid in Rotterdam'. Eerdmans die u kent van het CDA, LPF, EenNL en sinds 2014 als voorman van Leefbaar Rotterdam, is ook bekend in de Tweede Kamer als DJ Jopie. Niet onverdienstelijk draait hij plaatjes bij de afsluiting van het parlementaire jaar. Het type: u roept, wij draaien. En dat deed hij: als ware het op commando van Geert.
@Eerdmans toeterde: 'Rotterdammers in oude wijken willen geen halal-slagerijen, maar een Nederlandse groenteboer. Tijd voor een nieuwe vestigingswet!' Los van het feit of het eerste deel van zijn stelling wel juist is (ik woon in zo’n oude wijk en koester met velen juist het diverse aanbod van de West-Kruiskade en Middellandstraat - de straat van 1001 smaken), is de roep om herinvoering van de vestigingswet - op grond waarvan: afkomst? religie?- bizar! Ook van deze uitspraak liepen bij menig Rotterdammer de koude rillingen over de rug. Ook bij Eerdmans lijkt geen enkele sprake van enig historisch besef.
Rotterdam, de stad die zich omhoog wil werken in de populariteitslijstjes, niet door te investeren in mensen, maar door het weren en uitsluiten van mensen. Eerst door invoering van:
• De Rotterdamwet: die voorkomt dat mensen met een laag inkomen zich in bepaalde wijken kunnen vestigen.
• Door de Woonvisie: de sloop danwel verkoop van de goedkope woonvoorraad, waardoor voor mensen met lage inkomens geen woningen beschikbaar meer zijn.
• De roep van Leefbaar om ethnisch profileren.
• En nu door de herinvoering van de vestigingswet!
Het zorgt ervoor dat grote groepen Rotterdammers zich niet meer thuis voelen in hun eigen stad, zich behandeld voelen als tweederangs inwoners. Terwijl migratie al eeuwenlang één van de belangrijkste kenmerken van onze havenstad is en onmisbaar is geweest voor de groei en economische ontwikkeling.
In Rotterdam is al een tijdje iets bijzonders aan de hand. We spreken al niet meer over een multiculturele, maar een superdiverse stad, die alsmaar diverser zal worden. De multiculturele samenleving is er niet mislukt, die is een feit. Zeker voor de jongere generatie, die zegt: wij werken niet aan diversiteit, wij zijn het! Meer dan de helft van de Rotterdammers heeft een migratie-achtergrond. Het is dus een stad die voor de meerderheid uit minderheden bestaat. Het is voor veel mensen en partijen nog steeds wennen dat de uitzondering de regel is geworden. De volgende stap is (niet alleen in Rotterdam, want we hebben ook Buma gehoord bij de HJ Schoo-lezing) juist de meerwaarde en de kwaliteiten van deze diversiteit te zien.
In plaats van met de onderbuik te reageren en regeren, zouden politici zich op feiten moeten baseren en moeten werken aan een inclusieve samenleving waar iedereen gelijke kansen krijgt. Iedereen zal zich aan iedereen moeten aanpassen. Al het beleid en instanties zullen diversiteitsproof moeten zijn. Dat vraagt werkelijk om een andere grondhouding, een positieve instelling en werkelijk naar elkaar omzien.
De stadsbeiaardier die dagelijks het carillon van ons stadhuis aan de Coolsingel bespeelt gaf deze week het goede voorbeeld (en zo zijn er gelukkig vele!). Zich realiserende dat hij niet voor zichzelf speelt maar voor alle Rotterdammers, is hij op zoek naar 170 kinderliedjes uit 170 verschillende landen. Stiekem moest ik lachen, het was alsof de beiaardier hiermee een kleine daad van verzet pleegde ten aanzien van het koude uitsluitende beleid dat vanuit dit Rotterdamse college wordt uitgedragen. Een klein, maar mooi voorbeeld van inclusief denken.
Als we in historisch perspectief beseffen dat Rotterdam echt niet alleen door de hardwerkende autochtone Rotterdammer is opgebouwd, maar vanaf de jaren 60 daarbij is geholpen door mensen vanuit alle windstreken en wij daarmee dus ook een gedeeld verleden hebben, is het dan zo moeilijk een gedeelde toekomst voor te stellen?
Gerelateerde content