Hoe zijn de eerste maanden als wijkraadslid verlopen?
In eerste instantie zag ik de wijkraad met ik als enige progressieve Pernisser daarin, als een grote drempel. Naarmate we langer samenwerken, krijg ik echter het gevoel dat ik mijn verhaal kwijt kan: op bepaalde dossiers heb ik sterke bondgenoten. Hoewel het soms echt knokken is, vind ik steeds meer mijn plek.
Wat is je drijfveer om wijkraadslid in Pernis te zijn?
Pernis staat bekend om de grootste raffinaderij van Europa en het dorp is gebouwd voor de arbeiders. Vandaag de dag werkt een groot deel van de inwoners elders, maar de Shell is er nog steeds. Je zou verwachten dat de plaatselijke politici daar een groene vuist tegen zouden maken, maar niets is minder waar: vaak zijn mijn (en GroenLinks') ideeën ronduit controversieel in de wijkraad maar vinden ze wel gehoor bij de bewoners. Dat is mijn drijfveer, om de progressieve stem in de wijkraad te zijn.
Als wijkraadslid ben je een verbinder tussen de bewoners en de gemeente, hoe doe jij dat?
Bij mijn campagne heb ik in elke straat een huis-aan-huis actie gedaan en de gemene deler was niet mals: veel mensen hadden al tien jaar of langer geen vertegenwoordigers gesproken. Ik maak er een gewoonte van om bij inwoners langs te gaan, vooral als er óver hen wordt gesproken in plaats van mét hen. Dat zie je tot nu toe terug in drie dossiers, zijnde problemen m.b.t. wielrenners bij ons op de Ring, het ontwikkelen van parkeerplaatsen op drie verschillende plaatsen in het dorp en de plaatsing van een omheind losloopgebied voor honden aan de waterkant.
Welke zaken/issues spelen er momenteel in Pernis?
Nou, zoals het antwoord op de vorige vraag. Vaak werden brieven van bewoners niet behandeld. Toen twee problemen echter op één plek in het dorp samenkwamen, ben ik de mensen op gaan zoeken en heb ik het gesprek gevoerd. Er is bijvoorbeeld een fietsroute van het park naar de Beneluxtunnel, maar die gaat over een straat waar de huizen geen trottoir hebben en dus worden bewoners vaak omver gereden door wielrenners. Aan het andere einde van die straat zijn plannen om een parkeerplaats te ontwikkelen recht in een boomgaard die gehuurd wordt door een bewoner die dat stukje grond als tuin gebruikt. Zonder dat stukje grond zouden ze aan vier kanten asfalt hebben. Als laatste is er (terecht) onenigheid over een omheind losloopgebied voor honden; dit is veel te klein en het hek is niet goed uitgevoerd. Hier moet de wijkraad nog een ei over leggen.
Op welk resultaat dat je hebt behaald ben je het trotst?
Waar ik trots op ben, is dat de mensen die ik spreek ook op de vergadering komen spreken. Blijkbaar heeft een simpel gesprekje ze overgehaald om ook bij de wijkraad hun verhaal te doen. Nu wil ik nog dat die mensen ook serieus genomen worden: als er al een besluit genomen is maar bewoners zijn nog niet (goed) geraadpleegd, zou dat besluit opnieuw op tafel moeten komen.
Hoe blijf je met iedereen in contact?
Iedereen die ik spreek krijgt mijn telefoonnummer en e-mailadres en andersom. Als het mij te lang duurt, neem ik zelf contact op. Ik wil met iedereen die ik spreek in contact blijven: dat is de enige manier waarop hun verhaal bij de wijkraad terecht komt.
Wat wil je komende 4 jaar bereiken?
De opkomst bij de verkiezingen in Pernis was extreem laag, nog geen 35%. Ik hoop dat ik de bewoners genoeg vertrouwen geef om aan de ene kant te gaan stemmen, maar ook om zélf op die lijst te gaan staan. Uiteindelijk is een plek aan de tafel de beste manier om te strijden voor jouw idealen dus dat zou ik iedereen aanraden.
Woon je in Pernis en heb je na het lezen van dit interview vragen en/of suggesties? Neem dan contact op met Mark via m.hopman@groenlinksrotterdam.nl.