Een maand geleden vertrok gebiedscommissielid Marit de Waard een weekend naar Frankrijk om daar als vrijwilliger te helpen in de vluchtelingenkampen van Calais en Duinkerke. Ze was geschokt door de minimale voorzieningen waar de vluchtelingen mee moeten leven en de grote groep kinderen die hier vaak al tijden wonen en opgroeien onder zeer moeilijke omstandigheden. Daarom besloot Marit om binnenkort terug te gaan.
Om niet met lege handen aan te komen, startte Marit een inzamelingsactie voor kinderfietsen. In het weekend van 11 en 12 juni worden de fietsen afgeleverd in Duinkerke waar vrijwilligers ook fietsles gaan geven. Het streven is om ongeveer 20 fietsen in te zamelen. Daarom zijn we op zoek naar kinderfietsen vanaf 8 jaar (20 inch). Fietspompen en reparatiesetjes zijn ook welkom! Heb jij iets over dat je kunt missen en wilt doneren, laat het Marit dan weten! Je kunt de fiets afleveren in Rotterdam-Overschie of deze kan opgehaald worden. Je kunt Marit emailen om een afspraak te maken op: marit.unicorn010@gmail.com.
Hieronder het persoonlijke verslag dat Marit heeft geschreven naar aanleiding van haar eerste bezoek:
Afgelopen weekend heb ik als vrijwilliger gewerkt in de vluchtelingenkampen Calais en Duinkerke. Met alle schokkende en intens verdrietige berichten over de vluchtelingen in Europa de hoogste tijd om iets te gaan doen. En om mijn stem te laten horen tegen het harteloze Europese beleid waarbij weggekeken wordt van mensen en kinderen in nood. Na aankomst in de "jungle van Calais" starten wij met een korte tocht door het kamp. Het kamp in Calais bestaat inmiddels al 10 jaar. Naast koud water en dixie-toiletten zijn er geen andere voorzieningen. De mensen wonen in kleine hutjes. Een zorgwekkende en uitzichtloze situatie waarin deze mensen weten te overleven en waar ik onwennig doorheen loop. Rond de middag vertrekken wij voor onze 1e shift naar het vluchtelingenkamp in Duinkerke.
Ondanks de betere voorzieningen in Duinkerke vergeleken met Calais ben ik geschokt door de vele kinderen in Duinkerke. Met minimale voorzieningen van de gemeente verblijven gezinnen met kleine kinderen in kleine houten hutjes. Gelukkig worden de weersomstandigheden nu wat beter, maar hard waaien doet het nog steeds. Hoe moet dit in de winter niet geweest zijn met de kou en op die dagen vol regen? Nadat wij met de vrijwilligers de dubbele vuilcontainers geleegd hebben in de grote containerbak, staan we met ons team 's middags met gele hesjes langs de drukke af- en oprit naar de snelweg. Hier moeten de bewoners van het kamp noodgedwongen oversteken en langs lopen om naar het dorp te kunnen. Tussen de shifts door is er gelegenheid om met wat bewoners te praten en ik vraag ze hoe het gaat met hun en met hun kinderen. Hoe lang ze hier al zijn en of zij en de kinderen kunnen slapen in de kleine houten hutjes. De mensen hebben allemaal hun eigen verhaal. Ze willen naar Engeland omdat de rest van hun familie daar al is en ze de taal spreken. Omdat de jarenlange asielprocedures in Duitsland en Frankrijk geen hoop bieden op enige toekomst of hereniging met hun familie. Bijzonder triest dat mensen niet daar kunnen zijn waar ze het liefste zijn. De inhumaniteit van deze persoonlijke verhalen is schrijnend.
Ik spreek met meerdere vrijwilligers, ook die er al langere tijd werken. Vrijwel alles in het kamp wordt door vrijwilligers gedaan. Hun missie is om het verblijf voor de mensen en kinderen in het kamp ondanks de barre omstandigheden zo volwaardig mogelijk te maken. De inzet van vrijwilligers is hier onmisbaar. Zo is er een bouwteam, zijn er vrijwilligersteams in de keuken, bij de receptie, bij de kledinguitgifte, de wasserette en de free-shop. Daarnaast worden er activiteiten en performances georganiseerd voor de kinderen o.a. door artiesten zoals die van de Teepee group uit Bretagne. De inzet van vrijwilligers is hier hartverwarmend terwijl overheid pijnlijk afwezig is. De volgende dag draaien wij shifts met vuil opruimen, in de keuken, in het magazijn en in de free-shop.
Het weekend in Calais en Duinkerke heeft mij gesterkt in de overtuiging dat inzet van vrijwilligers keihard nodig is en dat we er niet op kunnen vertrouwen dat de overheid de welwillende mensen hierin vertegenwoordigt en dit regelt. Binnenkort ga ik weer naar Calais en Duinkerke. Voor de kinderen in Duinkerke gaan we kinderfietsjes inzamelen. Op het grote stenige terrein is een fietsje niet alleen leuk voor de kinderen maar ook erg handig. En er is een wachtlijst nu, want er zijn meer kinderen dan fietsen. Als je mee wilt doen en een (goed!) kinderfietsje kunt missen, neem dan contact met me op! En uiteraard ook als je meer wilt weten of zelf ook als vrijwilliger aan de slag wilt!